Voetballer
Frank Raes was ooit zelf een begenadigd voetballer die het schopte tot de reserven van Germinal Beerschot. Als fervent sportliefhebber solliciteerde hij na zijn studies Germaanse filologie meteen voor een vaste stek op de toenmalige BRT-sportredactie. Frank Raes begon in 1980 bij Radio 1, maar stapte acht jaar later over naar televisie.

Icoon
Sportverslaggeving is een stiel apart. Kleurrijke voetbalcommentatoren als Rik De Saedeleer en Jan Wauters staan nog steeds in het geheugen van voetbalkijkend Vlaanderen gegrift. Frank Raes nam de moeilijke taak op zich om net als hen de sfeer van het voetbalstadion tot in de huiskamer te brengen. Zijn populariteit bewijst dat hij er met verve in slaagt om wedstrijden bezielend en gepassioneerd te becommentariëren. Met talrijke kampioenschappen op zijn conto, is zijn typische kreet ‘Binneuh’ inmiddels legendarisch. Jules Hanot noemde hem in De Morgen zelfs: “Een icoon van de Vlaamse sportverslaggeving waarnaar jongere collega’s verplicht zouden moeten opkijken.”

Veelzijdig
Zo presenteerde hij programma’s als Sportmiddag en Sport op Zaterdag en was hij jarenlang het vaste gezicht van Studio 1 en Sportweekend. Frank Raes durft ook een stapje buiten de sportwereld te wagen. Eind jaren negentig nam hij de presentatie van de geschiedenisquiz De Jaren van Verstand op zich. Hij presenteerde jarenlang samen met zijn kompaan Filip Joos iedere maandag het praatprogramma Extra Time op Canvas.

Naast zijn televisiewerk neemt Raes ook regelmatig de pen ter hand. Al jaren schrijft hij voetbalcolumns voor Het Nieuwsblad en De Standaard. Zijn beste stukken werden ondertussen gebundeld in vijf boeken. Ook aan de biografie ‘Ik, Rik Coppens’ verleende Raes zijn medewerking.

Blote bast
In zijn boek, ‘Een hart voor voetbal’, analyseert, relativeert en ironiseert Raes het voetbal van de 21ste eeuw. Hij bestrijdt het doemdenken rond het nationaal elftal, kijkt in het hoofd van trainers, bezingt het talent van Belgische internationals, vraagt begrip voor het helse bestaan van topspelers en gaat op zoek naar de roots van iconen. Het boek schreef hij in 2009 toen hij herstelde van een hartoperatie. Na zijn revalidatieperiode toonde hij zonder scrupules zijn litteken door in blote bast te poseren op de cover van Humo.

Frank Raes is een ware spraakwaterval en voetbalkenner pur sang. Deze spreker weet zijn kennis over de voetbalwereld op een boeiende en humoristische manier over te brengen.